Βαρηκοΐα (σε ενήλικες και παιδιά)
Βραχνή φωνή: όλοι γνωρίζουμε τι είναι. Μάλιστα, είναι πολλοί οι άνθρωποι που μας επισκέπτονται επειδή ανησυχούν για το χειρότερο, ιδιαίτερα αν είναι καπνιστές. Η αλήθεια είναι ότι και ο καρκίνος του λάρυγγα εκδηλώνεται με βραχνάδα, αλλά είναι πολύ πιο σπάνιος, απ’ ότι νομίζουν οι περισσότεροι.
Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες βραχνάδας, με άλλες αιτίες η καθεμία:
Ξαφνική βραχνάδα: Μπορεί να οφείλεται σε ιογενή (συνήθως) λαρυγγίτιδα, σε κόπωση των φωνητικών χορδών (φωνάξαμε ή τραγουδήσαμε υπερβολικά), σε αλλεργία, σε εισπνοή ερεθιστικών ουσιών (πχ aqua forte) και σε εξωτερικό τραυματισμό του λάρυγγα.
Βραχνάδα που υποτροπιάζει: Συχνά συνοδεύει χρόνιες φλεγμονές της μύτης, των ιγμορείων και των αμυγδαλών. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε κόπωση των φωνητικών χορδών (σε δασκάλους και άλλα επαγγέλματα ομιλίας), κατάσταση που ονομάζεται λειτουργική δυσφωνία.
Χρόνια βραχνάδα: Μπορεί να οφείλεται σε χρόνια λαρυγγίτιδα (χρόνια αναπνοή από το στόμα σε όσους έχουν στραβό διάφραγμα στη μύτη), χρόνια ιγμορίτιδα, υπερβολικό κάπνισμα, σκόνη στο περιβάλλον εργασίας), σε νευρολογικές παθήσεις που προκαλούν παράλυση των φωνητικών χορδών, σε Ενδοκρινολογικές διαταραχές (πχ σε παθήσεις του θυρεοειδή αδένα) και σε καρκίνο του λάρυγγα.
Πόνος δεν υπάρχει σε όλες τις καταστάσεις με βραχνάδα και, όταν υπάρχει, δεν αντιστοιχεί οπωσδήποτε σε συγκεκριμένες παθήσεις. Συχνά, όμως, αποτελεί σημαντική πληροφορία για το γιατρό. Εκτός από πόνο, η βραχνάδα μπορεί να συνοδεύεται από δύσπνοια, πυρετό και βήχα.
Απαράβατοι κανόνες: Όταν η βραχνάδα διαρκεί περισσότερες από 20 μέρες, η επίσκεψη στον Ωτορινολαρυγγολόγο είναι απολύτως απαραίτητη. Επίσης, αλλεργικός με ξαφνική βραχνάδα ζητάει χωρίς καθυστέρηση ιατρική συνδρομή. Οίδημα λάρυγγα σε αλλεργικό άτομο είναι εξαιρετικά επείγον ιατρικό περιστατικό.
Δυσφωνία: Πρόκειται για διαταραχή της φώνησης, που εκδηλώνεται σαν εύκολη κόπωση της φωνής, εύκολη και παροδική βραχνάδα, ή και αλλοίωση της έκτασης της φωνής («κοκοράκι» στις ψηλές συχνότητες, αδυναμία φώνησης στις χαμηλές). Δεν υπάρχει συνήθως λειτουργικό πρόβλημα στον λάρυγγα, ούτε και παθολογία της ανατομίας του (κάλοι, πολύποδες κλπ). Οφείλεται άλλοτε σε ομιλητική κόπωση (πχ επαγγελματική επιβάρυνση σε δασκάλους, τηλεφωνητές κλπ), σε καταστάσεις στρες, ενώ παρατηρείται παροδικά και σε άρρενες εφήβους (όταν μεταμορφώνεται η φωνή τους και γίνεται πιο «χοντρή»). Εμφανίζεται ακόμη και σε νήπια, που συνηθίζουν να στριγγλίζουν, ενώ έχουν αναφερθεί και καταστάσεις εκτός λάρυγγα, που επηρεάζουν τη φώνηση. Τέτοιες είναι η κακή στάση του σώματος και ιδιαίτερα του λαιμού, η εγκυμοσύνη, ορμονικές διαταραχές (κυρίως του θυρεοειδή αδένα) και γενική μυϊκή αδυναμία.
Αφωνία: Πρόκειται για την απώλεια του τόνου της φωνής. Ο πάσχων μιλάει ψιθυριστά, με ακανόνιστες αυξομειώσεις και κενά. Συχνή είναι η ψυχογενής αφωνία, κατάσταση κάτω από έντονο στρες. Επίσης μπορεί να οφείλεται σε χειρουργικές επεμβάσεις στον λάρυγγα, σε τραυματισμό του οργάνου, ή σαν επιπλοκή σε επεμβάσεις του θυρεοειδή αδένα.