Αλλεργική Ρινίτιδα

Πρόκειται για μία παθολογική αντίδραση της μύτης, που προκαλείται από διάφορες ουσίες (αλλεργιογόνα). Ιστορικά συναντάμε της πρώτες περιγραφές της πάθησης από τους γιατρούς του 18ου αιώνα, οπότε ονομαζόταν "πυρετός εκ χόρτου" ή "καλοκαιρινός κατάρρους". Η πάθηση είναι κάθε άλλο παρά σπάνια. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον 10% των παιδιών και 20% των εφήβων πάσχουν από αλλεργική ρινίτιδα. Οι εκδηλώσεις της μπορούν να παρουσιαστούν σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά περίπου το 85% των ασθενών εκδηλώνουν τα συμπτώματα τους πριν από την ηλικία των 30 ετών.

Η αλλεργική ρινίτιδα διακρίνεται σε:

• εποχιακή, που τα συμπτώματα της εκδηλώνονται κατά κανόνα την άνοιξη και το φθινόπωρο και οφείλεται σε αλλεργιογόνα που ανήκουν στην κατηγορία των γύρεων
• ετήσια, που τα συμπτώματα της διαρκούν καθ όλη τη διάρκεια του έτους και οφείλεται σε αλλεργιογόνα όπως είναι η οικιακή σκόνη, τα ακάρεα, τα επιθήλια των οικιακών ζώων και οι μύκητες.

Χρόνια Ρινίτιδα

Τα συμπτώματα της αλλεργικής ρινίτιδας διακρίνονται σε:

1. Κύρια:

• Καταρροή (αυξημένη βλέννα από τη μύτη, "σαν νερό")
• Μπούκωμα
• Φτερνίσματα (πολλά και συνεχόμενα)
• Έντονη φαγούρα στην μύτη, στο φάρυγγα, στον ουρανίσκο και στα αυτιά

2. Δευτερεύοντα:

• Μείωση ή και απώλεια της όσφρησης και της γεύσης
• Αναπνοή από το στόμα
• Βήχας, χωρίς να υπάρχει άλλο προφανές αίτιο, πιο συχνά το βράδυ

3. Συχετιζόμενα:

• Δακρύρροια, φαγούρα, ερυθρότητα οφθαλμών
• Σπαστική βρογχίτιδα, δύσπνοια, βρογχικό άσθμα

Η χρόνια αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να αποτελέσει τον προδιαθεσικό παράγοντα άλλων παθολογικών καταστάσεων, με τις οποίες μπορεί και να συνυπάρχει, όπως εκκριτική ωτίτιδα, χρόνια ιγμορίτιδα, χρόνια ρινοφαρυγγίτιδα, άσθμα, κα. Ενοχοποιείται επίσης για την αύξηση της προδιάθεσης στις λοιμώξεις του ανώτερου και κατώτερου αναπνευστικού συστήματος, την πρόκληση ανορεξίας, χρόνιας κόπωσης κακουχίας και ευερεθιστότητας. Τα παιδιά με χρόνια αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να αναπτύξουν ορθοδοντικά προβλήματα.

Η διάγνωση της αλλεργικής ρινίτιδας γίνεται από το ιστορικό, την κλινική εξέταση και τις παρακλινικές εξετάσεις, κυρίως τις δερμοαντιδράσεις (prick tests), των οποίων η αξιοπιστία μπορεί να φθάσει και το 98% και αποτελούν ρουτίνα για τους εξειδικευμένους Ωτορινολαρυγγολόγους.

Προσεγγίζοντας θεραπευτικά την πάθηση, πέρα από την όποια συμπτωματική αγωγή με φάρμακα, ο ασθενής ελέγχεται και για την ανεύρεση του υπεύθυνου αλλεργιογόνου (με τα prick tests) και συμβουλεύεται να υποβληθεί σε ανοσοθεραπεία (εμβόλια) πριν η κατάσταση του επιπλακεί με αλλεργικό βρογχικό άσθμα, το οποίο παρουσιάζεται στο 30-35% των πασχόντων από αλλεργική ρινίτιδα. Η ανοσοθεραπεία, που αποτελεί την τελευταία εξέλιξη στον τομέα της αντιμετώπισης της αλλεργικής ρινίτιδας, αν και χρονοβόρα στην εφαρμογή της, παρουσιάζει αποτελεσματικότητα σε ένα 60%, όσον αφορά την εξαφάνιση των συμπτωμάτων του ασθενούς, ενώ στο υπόλοιπο 40%, καταστέλλει τα συμπτώματα σε τέτοιο βαθμό που παύουν πια να βασανίζουν τον ασθενή. Γίνεται πλέον και με υπογλώσσιες σταγόνες και όχι μόνον με ενέσεις.